Tijdens een eerdere sessie met Karin had ik begrepen dat er in mij nog een onbewust verlangen leefde naar een mooiere realiteit die ik kende. Dit verlangen was gevoed door mijn jarenlange ziekteperiode en kennelijk nog steeds in mijn cellen aanwezig. Dit veroorzaakte chronische pijnklachten. Gedurende de afstandsgenezing heb ik gemediteerd om dit verlangen voor mijzelf helder te krijgen en voelde veel mededogen naar mezelf. Het verlangen had mij destijds doen overleven, dus ik was het dankbaar en liet het er zijn.
Toen besloot ik het verlangen over te dragen en deed het in een gouden doosje. Ik ging het begraven in de tuin, maar werd toen meegenomen de Aarde in. Diep in het centrum van de Aarde voelde ik een hele lange figuur van wie ik wist dat hij/zij een Pleiadier was en dat wij één Ziel waren. Onze scheiding, zo zei hij/zij, was afgesproken tussen ons; ik zou mij in deze 3D planeet onderdompelen zodat ik een grote bewustzijnssprong kon maken in onze evolutie, voor ons en het grote geheel. Juist door deze scheiding, het niet-weten, zou ik immers veel dieper kunnen gaan. De pijn was de pijn van de afgescheidenheid, de heimwee naar die mooiere realiteit en naar deze versie van mijn ziel, die ik nu mocht ontmoeten. Als reactie op de healing voel ik dat het gebied in mijn rug rond mijn hartchakra aan het uitdijen is, alsof de lange Pleiadier zich met mij heeft versmolten en mijn spieren zich aan het voegen zijn aan zijn/haar energielichaam. Ik voel me ontroerd: Eindelijk weer Samen. <3
M.S. (Nederland, 2021)